İVAN İLYİÇ’İN ÖLÜMÜ – TOLSTOY KİTAP YORUMU

KÜNYE:

Adı: İvan İlyiç’in Ölümü

Orijinal Adı: Смерть Ивана Ильича

Yazar: Lev Nikolayeviç Tolstoy

Çeviren: Ergin Altay

Yayınevi: İletişim Yayınları, 2015

Sayfa Sayısı: 146

Alıntılar:

- İvan İlyiç sonunda neden ölür?

  İçinde yaşadığı dönemden duyduğu ölümcül tiksintiden.(Önsöz-Nadine Gordimer)

- Adliyede yeni atamalara, görev değişikliklerine neden olacak bu ölüm üzerine her türlü düşüncenin dışında, burada ayrıca bir de, yakın bir tanıdığın ölümünün herkeste, her zaman olduğu gibi, ölenin kendisi değil de o yakını olduğu düşüncesinin verdiği sevinç söz konusuydu.

- Hep birbirinin benzeri yıllar. Giderek daha da ölüleşen dünya. Düzenli olarak dağdan aşağı iniyormuşum da, yukarı çıkıyorum sanıyormuşum sanki. Öyle de oldu işte. Yaşam ayaklarımın altından kayıp giderken, herkes beni yukarı çıkıyorum sanıyormuş… Eh hazırsın artık, ölebilirsin.

- Kanepenin arkalığına yüzü dönük yatarken kendini içinde bulduğu yalnızlığı, kalabalık kentte, çok sayıdaki tanıdıklarının, ailesinin arasında yaşadığı yalnızlığı, başka hiçbir yerde, denizlerin dibinde de, dünyanın hiçbir yerinde de olamayacak o yalnızlığı…

Ben Ne Düşünüyorum?

İvan İlyiç, hepimiz gibi, “doğru düzgün bir iş beceremeyecekleri apaçık ortada olsa da… sırf dahil oldukları toplumsal sınıf sayesinde… insanları çeşitli mevkilere getiren… ve onlara düzmece görevler (ve hakiki paralar) veren” türden kariyer sahipleriyle iç içe yaşamakta. Her gün en şık yerlerden giyinerek işe gidiyor, herkese gülümsüyor, danslı toplantılara katılıyor, vist oynuyor. Modern bir Rus ne yapmalıysa hepsini yapıyor ve her şeyin yolunda olduğunu düşünüyor. Yalnızlaştıkça daha da artırıyor bu toplantıların sayısını. Herkesten saygı görüyor ve gücünün de farkında. Fakat tüm bu illüzyon, hastalanmasıyla patlayan baloncuklar gibi birden yok oluyor. İşte bu noktadan sonra yaşamıyla yüzleşmeye başlıyor kahramanımız. Gerçekten mutlu mudur acaba? Tüm bu yapmacıklık nasıl olup da ona olması gereken bir şey gibi görünüp hayatını esir almış olabilir?

Tolstoy, aslında bir döneme ve küçük burjuvaziye ışık tutuyor ve görüyoruz ki eserin yazımından sonra tam 131 yıl geçmiş olmasına rağmen hiçbir şey değişmemiş hayatlarımızda.

Toplumsal çürümenin yanında, ölüm düşüncesinin insana uzaklığı da işlenmiş kitapta. Yıllardır “Kay bir insandır, insanlar ölümlüdür, dolayısıyla Kay da ölümlüdür.”  Önermesini bilen kahramanımız, birçoğumuz gibi ölüm olgusunun yalnızca Kay’a özgü bir şey olduğunu farz ederek hayatına devam etmiş, Kay gibi sıradan bir insan olmadığına göre ölümün de ona uğramayacağını düşünmüştür. Belki de dostlarının kendi cenazesinde yaptıkları gibi cenazelere gidip “aptallık şu ölenin yaptığı, sakın biz yapmayalım aynı şeyi” anlamını barındıran bakışlar atmış, böylesi bir ölümün akşamını mahvetmesine izin vermeyerek vist oynamaya gitmiştir o da defalarca.

Fakat hayat insanı bir yerde sınıyor ve tüm bunların anlamsızlığını ve maskelerini sorgulatıyor insana. İvan İlyiç için bu, ölümle hayat arasındaki ince çizgide gerçekleşiyor.

Tolstoy, hepimizin bilip de görmezden geldiklerini sunmuş önümüze. Ve bunu ustalıkla işlemiş.

Pekii..

“İvan İlyiç sonunda neden ölür?

  İçinde yaşadığı dönemden duyduğu ölümcül tiksintiden.”

Puanlama:

-Kapak Tasarımı: 5/5 (%5)

Bence oldukça başarılı.

-İsim – Kitap Uyumu: 5/5 (%5)

Tam puan.

-Özgün Konu – Özgün Anlatım: 5/5 (%30)

Hepimizin bilip de bilmezden geldiği olayları kendine özgü ustalıkla işlemiş.

-Yazarın Dili: 5/5 (%30)

Hadi amaa :)

-Kitabın Dünyası: 5/5 (%30)

Evet, sizi içine çekmeyi başarıyor kitap.

Kitabın Puanı: 5 / 5