SADE VE DERİN – DEEP TONE KİTAP YORUMU

Bu da "hayatımın turşusunu kurmaktan" vazgeçişimin resmi olsun :)

KÜNYE:

Adı:  Sade ve Derin

Yazar: Deep Tone

Yayınevi:  İkinci Adam Yayınları

Alıntılar:

-Bizler sevdiğimiz sanatçıları, insan olarak görmeliyiz. Birer makina değil.

-Aşkta karşılık beklemek aşkı bir meta haline getirir. Aşk tüketilecek bir duygu değil, bir alışveriş değil. Bir insan bizi sevsin diye birini sevemeyiz. Ve aşk bir ihtiyaç maddesi değildir. Aşk, kendisini güvensiz, yarım hisseden insanların yaşadığı bir duygu değildir. İhtiyaçtan aşık olunmaz. Aşk, kendi başına yaşayabilen iki bütün insanın birbirini sevmesidir. Aşk, kendimizi onarmak değildir.

-Acı veren aşk, yanlış aşktır. Ve aşk, aşıkların birbirine kavuşmasından sonra başlayan bir duygudur, biten değil.

-İlişkide çok şey o ilişkiye özel söylendiği için , sevginin, aşkın ritüelleri olduğu için, söylenen çok söz gerçek değildir. İstediklerimizi söyleriz, o anda öyle hissederiz. Aslında çok şeyi sevdiğimize değil kendimize söyleriz. Duymaktan keyif aldığımız şeyleri karşıdakine söylerken aslında amacımız kendimizi tatmin etmektir. Üstelik söylediklerimize inanırız.

-Sevgi kanıtlanacak bir duygu değil, sadece yaşanacak bir duygu. Ancak çok kişi, seni seviyorum, beni sev benimle ilgilen, der. Seviyorum dedikten sonra karşıdakinin sevgi göstermesini bekler. Halbuki seviyorum diyen kendisi, karşıdaki değil ki.

- Kalpler üzülmek içindir. Üzülen kalp üzmemeyi öğrenir.

-Bir de şu var ki, dünyadaki birçok insan, olanağı ve ortamı olmadığı için doğru olarak kalıyor. Birçoğumuz fırsat verilse aslında yanlışı seçeriz. Buna herkes, yanlış, ben öyle değilim, der. Bunu şu andaki aklımızla söylüyoruz. Bize güç verilse, para verilse, fırsat verilse acaba doğru kalır mıyız?

-Makyavel demiş ki, bir insanı elde etmek istiyorsan, bozmak istiyorsan, ona yetki ver. O yüzden, en asi, ele avuca sığmaz insanlara yetki verirler ki, evcilleşsin. Yetki, iktidar, güç, para baş döndürücüdür. Ve güçlüler doğruyu bile kendilerine ait görürler.

-Hayat her zaman yumuşak, köşesiz bir su gibi aksa hepimiz ne güzel hep iyi kalırız.

-Çoğumuz, çoğu zaman kendimizi unutmak isteriz. Öyle bir şey gelsin başımıza ki unutalım kendimizi.

-Belki de hepimiz Operadaki Hayalet’iz. Opera da dünya işte, dünya bir opera, teatral bir yer, bizler de küçük oyuncularız; bankalardaki küçük hesaplarımıza güvenen, biriktiren, maske biriktiren.

-Bazen de etkileniriz birilerinin yaşamından; ama onların yaşamları bir yalandır veya hiçtir, ama gözümüzü boyarlar işte. Umutsuzdur, öylesine yaşıyordur, hayata zor katlanıyordur ama biz ondan etkileniriz, o anda etkileneceğimiz tutmuştur sadece. Kendi dünyasında tuhaf yaşıyor tuhaf konuşuyordur, biz de onu bilgili filan sanırız, sadece kafası karışıktır oysa.

-…belki de çocuklar büyüklerin kendi yollarını bulmasına yardımcı oluyorlardır.

-Yazacaksan şok edici bir kitap yazacaksın. Birden ve aniden, geri dönüşü olmayacak şekilde gösteri ve gösteriş toplumundan gerçek insanlar toplumuna, edebiyata, kitaba, aşka dönüşü sağlayacak bir kitap.

-Keşke net, televizyon, medya, dedikodu ile kendimizden kaçmak yerine, bizleri kendilerimizle yüzleştirecek bir yalnızlıkta olsak her birimiz.

-Okumazsak sadece kendi yaşamımız gerçek sanırız.

-Yaptığımız her şey yırtılırcasına gerçek olmalı. Çığlık çığlığa. Yazacaksak iç organlarımızı parçalarcasına yazmalıyız, derimizi soyarcasına.. Okurken de yazarla savaşmalıyız. Öfkelenmeliyiz ona. Ona ter döktürüp sonra teslim olmalıyız. Okuduktan sonra da, yazdıktan sonra da, yaşarken de dünyaya tekrar dönmek zor olmalı.

-Hepimiz hikaye ve masallarla büyüyoruz. Sonra kendi hikayemizi yazıyoruz.

-Düştü, yer gök karanlık oldu. İnsanlar, yaşamazsak deliririz biz, dedi. Aydınlıkta yaşamaya alışmışlardı. Mutlu olmak için aydınlık gerekiyordu. Öyle sanıyorlardı.

-Başarılı olmamız, varlığımızın bir anlamı olması gerekmiyor. Bu misyonları biz yaratıyoruz. Yoksa yaşamak çok sıkıcı olurdu, illa ki varoluşumuzun bir amacı olması gerekiyor ki kendimizi değerli görelim.

-Dünya, dedim. Ne zaman çıkacaksın yumurtadan? Ya da yumurtandan ne zaman çıkacak beyaz insanlar. Yumurtanın beyazı gibi. Hadi sen bir kabuksun. Biz de içindeki siyahlık. Özünde de su ve ateş var. İyi kötü gibi. Çok piştin tabii sen ve bizleri katılaştırdın bilmeden.

-Cennetle cehennem her gün evleniyor ruhlarımızda.

-Hayat sen dur bekle beni, deriz bazen. Ben önce bir mükemmel olayım, kendimi hazır hissedeyim, yaşayacağım seni, deriz. İşte bak bu pazartesi hazır olacağım, hatta bir daha hata yapmayacağım, bayramdan sonra, sonbaharda başlayacağım sana ve ardıma bakmayacağım bir daha, bir daha kendimi kötü hissetmeyeceğim, hayat beni üzmene izin vermeyeceğim.

-Hayatın bizi anlamak gibi bir misyonu da yok…

-Ayın karanlık yüzünde bitmiş aşkların külleri vardı. O zaman dedim ki hiçbir şey imkansız değil. Demek ki küller ayda toplanıyor. Küller ayda ise bitmeyenler dünyada olmalı. O zaman dünyadaki aşklar bitmeyen ve mutlu sonlu olmalı.

-Sen bir adada yaşıyorsun diyordu kendine. Kendi hayal adanda kendi şarkılarını söylüyorsun.

Koroya ait değilsin, solo söylüyorsun adanda. Kendi adasının biblosu. Böyle söyleyince şiirsel oluyor her şey.

-O anda düşündüm. Balıkçılar o anın gereğini yapıyorlardı. Kuşlar da öyle. Kuş gibiydiler adeta kuşlar. Tekne, saman, poşet, balıklar, önlerine geldiği gibi yaşıyorlar, doğrusu da bu. Kuş gibi özgür sözcüğü boşuna değil. Belki balıkçılar da, tüm doğayla uğraşanlar gibi doğal yaşıyordu. Sorgulamadan.

Ama bizim gibiler ise sahilde bir konserve açacağı görünce bunun nedenini sorguluyordu işte. Halbuki konserve açacağı o anda orada olması gerektiği için oradaydı. Hayatın döngüsü içinde bir andı işte.

-Yoksa hayat bir konserve mi? Açılmayı mı bekliyor? Yoksa hayatın turşusunu kurup ileriye mi saklıyoruz?

Ben Ne Düşünüyorum?

Deep’in bir kitabı olduğunu öğrendiğimden beri (ki halihazırda 3 kitabı varmış) çılgınca merak ettiğim Sade ve Derin’i sonunda okuma fırsatı buldum ve kendisi 2016’nın ilk kitabı olmuş oldu :)

Peki kitap nasıl mı? Bildiğiniz kültür hapı. Sinema, müzik, kitaplar, yazarlar, düşünürler, sanatçılar, resim.. Kısacası sanatın her alanına değinmiş. Okurken kendimi fena halde cahil hissettim :D  Birsürü izlenecek film, okunacak kitap, tanınacak insan çıkıyor karşınıza. Ama keyifle kabulleniyorsunuz onları. Deep ağır bir dille vermiyor okuyucuya tüm bunları. Aksine bildiğimiz deepce :)

İnsana, hayata, aşka dair öyle güzel tespitlerde bulunmuş ki sanırsınız bin yıl yaşamış. Bir ara gerçekten zaman yolcusu olduğuna falan inanmaya başlamıştım :D Fakat okudukça gördüm ki  bazı şeyleri anlayabilmek için bin yıl yaşamaya gerek yok. Kendimizi hayata kapatmayalım yeter.

Kitaba başlamadan arka kapaktaki “Yaptığımız her şey yırtılırcasına gerçek olmalı. Çığlık çığlığa. Yazacaksak iç organlarımızı parçalarcasına yazmalıyız, derimizi soyarcasına.. Okurken de yazarla savaşmalıyız. Öfkelenmeliyiz ona. Ona ter döktürüp sonra teslim olmalıyız. Okuduktan sonra da, yazdıktan sonra da, yaşarken de dünyaya tekrar dönmek zor olmalı.” yazısını görüp “hadi bakalım” dedim “deep, senin kitabın da bunu başarabilmiş mi görelim :)” Okurken oturup sanki karşılıklı sohbet ediyor gibiydik. Bazı yerlerde “ahahah deep yaa” falan derken yakaladım kendimi sonra dedim “napıyorsun kitap o”, biraz toparlandım falan derken bu sefer başka bir yazıda “yok canım yani ben öyle düşünmüyorum” ve biraz daha oturup düşündükçe “aslında haklı olabilirsin” tarzı konuşmalar da yaptım kendi kendime deeple :) Sonra işte kapaktaki o alıntı geldi aklıma, “teslim oldum” dedim, “Birden ve aniden, geri dönüşü olmayacak şekilde gösteri ve gösteriş toplumundan gerçek insanlar toplumuna, edebiyata, kitaba, aşka dönüşü sağlayacak bir kitap.” bu.

Tüketim toplumunu, kendine yabancılaşmayı öyle güzel işlemiş ki.. Neyse ki kendi kitabı hızlı tüketilip çabuk unutulanlardan olmayacak, mesela ben canım sıkıldıkça, hayat anlamsız gelmeye başladıkça rastgele açıp okuyacağım. Bir de işaretlediğim yerler var, “mutsuz olunduğunda okunacak” falan gibi notlar aldım. Yukarıda da gördüğünüz üzere (ki onlar yalnızca bir kısmı) birsürü yerin altını çizdim, hayatıma ekledim. Çokça da güldüm okurken, “gıdıktel” fikrine de bayıldım :D Adab-ı Muaşeret Ol Biraz başlıklı yazıda kahkahamı bastıramadım :D Ya 100 Yıl Önce’lerde sanki zamanda yolculuk yaptım.

Ertelememeyi öğrendim bir kez daha. Kendimi anlamazsam başkalarını, hayatı anlayamayacağımı öğrendim. Üstelik “Hayatın bizi anlamak gibi bir misyonu da yok”. “Kendi hikayemi yazma zamanı şimdi” dedim, ”oturup hayal kurarak yazılmıyor ama hikayeler, yolda olmak gerek.” Etrafıma, insanlara, hayata daha bir merakla, şaşkınlıkla, çocukça bir ruhla bakmam gerektiğini öğrendim.

Demem o ki, kişisel gelişim kitabı falan okumak yerine bunu okusanız hayata bakışınızı çok daha fazla değiştirir. Çünkü olduğu gibi yazmış o, içinden geldiği gibi. Bazı yazılarda bir yarım kalmışlık hissi uyandı bende; ama rahatsız etmedi. Çünkü neden? Deep bu, “illa öyle yazıyı afilli bir cümleyle bitireyim de herkes ne yazmış ama be!” desin diye yazmaz, canı isteyince başlar içini döker, söyleyecekleri bitince kalkar gider. Sonra size de oturup düşünmesi kalır.

Kitapta en sevdiğim yazılara gelirsek:

-Düş Pembesi Müzik:

“Müzik düş gördürür” diyor yazarımız, hem görüp hem de gördürüyor okuyucuya.

-The Ultimate Souls:

Ruhu kendine ağır gelenlerden, sanatçılardan bahsediyor bu kez. En sevdiklerimle dolu olması da benim için cabası :)

-Aşk Bilmecesi:

Ben Deep’in böyle aşkla ilgili konuştuğunu falan hiç görmemiştim yaa :D İyi ki konuşmuş ama. Aşkla ilgili 2 mit varmış arkadaşlar. Gerisi kitapta artık :) Yazının tamamını çizdim neredeyse :D

-Adab-ı Muaşeret Ol Biraz:

Üstte de belirttiğim gibi en çok güldüren yazıydı :) Bağıra çağıra konuşanlardan bahsediyor bu kez :)

-Hayat Stajı:

Tam bir “hayaller-hayatlar” ironisi..

-Tüketme Kendin Ol:

Tükettikçe mutlu olanların hikayesi bu da..

-Çatıda ve Yolda:

“Mutsuz Olunduğunda Okunacak” damgalı bir yola çıkış hikayesi..

Puanlama:

-Kapak Tasarımı: 5/5 (%5)

Kapak tasarımına bayıldım!  

      

-İsim – Kitap Uyumu: 5/5 (%5)

Daha iyisi olamazdı.

-Özgün Konu – Özgün Anlatım: 5/5 (%30)

Özgünlükten ölebilir :D

-Yazarın Dili:  5/5 (%30)

Yazarın dili işte bildiğimiz deepce. Sade ve derin yani :)

-Kitabın Dünyası: 5/5 (%30)

Zaman zaman kahkaha atıp zaman zaman da kavga ettiğim kitap beni dünyasına çekmiştir herhalde değil mi :)

Kitabın Puanı: 5 / 5